Oko daltonisty.

Widzi,
Ale nie wszystko.


Widzi,
Ale nie zawsze.


Widzi,
Ale kłamie.


Patrząc - widzi,
Gaśnie...


Już nie widzi.

Ona.

Dziś wierszyk troszkę w innej formie. Zaczynam próbować pisać inaczej. Sami oceńcie ;)


Ona.


To nie ten sam człowiek
To wrak
Twarz jak pergamin
On cierpi
Niesie za sobą ten sam
Popsuty bagaż wspomnień
O niej
Ale po co?


On wzrokiem zasmuca
Goni
Swe bolesne myśli wylewa
Na kawałek kartki
To ona
Zawiniła i odeszła bez
Słowa "Przepraszam"
A on poległ


Walka na śmierć?
Nie
Walka na uczucia utracone
Przez nią
Ale kim jest ta "ona"?
Wbiła go w swe sidła bólu
Już wiem
To Senna Zjawa...

Jaki okrutny potrafi być człowiek...

Jednak naszła mnie wena i napisałam kolejny wierszyk,nieco dłuższy ;)
Niestety nie jest on wesoły.

Kolejna kłótnia spędza Ci sen z powiek
Jaki okrutny potrafi być człowiek
Spod powłoki swej urody
Wpycha Ci pod nogi kłody
Kłamie, bluźni i jest wstrętny
Niczym nad padliną sępy
Ładuje w Ciebie strzał nienawiści
I zakopuje Twe uczucia pod kupą liści
Zanim zdążysz go dobrze poznać
Możesz okropnego bólu doznać
Taki nie jest każdy z nas
Lecz choć jeden jest wśród was...


Wierszyk powstał bez powodu. Tak mnie jakoś naszło ;P

Zawsze coś.. ;)

Witam. Dzisiaj taki troszkę ponury mam dzionek więc tylko takie słowa posklejałam:

Każda sekunda przelatuje nam jak piasek między palcami
Staramy się to zmienić, jednak na darmo
Zastanawiamy się nad własnymi błędami
A to czas manipuluje nami jak lalkami

Dzisiaj niewiele ale zawsze coś ;)
Miłego dnia życzę ;)